woensdag 21 mei 2008

Iran 1

Mister, please come to my house!

Iran worden we keihard ingeblazen vanuit Turkije. Voor de grens snel mijn bedekkende kleding en hoofddoek aan en voor we het weten staan we in Iran.
In het eerste dorpje steek ik behoorlijk af met mijn gekleurde outfit (maar in ademende stof waren er geen neutrale kleuren, dan maar carnaval dacht ik). Als ook Maarten zijn lach niet meer kan houden, samen met alle inwoners van Maku, vlucht ik de hoofddoekenwinkel in voor een zwarte nylon hoofddoek.

We worden vaak gesmeekt om thee te drinken ('please!, only one sir!!!') of om te blijven eten of slapen. Soms wel eens moeilijk als je na een lange fietsdag gewoon even met rust gelaten wilt worden. Wat ook opvalt, is dat iedereen enorm geinteresseerd is in wat we van het land vinden en heel graag wil spreken met buitenlanders. Een antwoord als 'we like it' volstaat niet want dan volgt meteen 'kunt u dat eens onderbouwen met voorbeelden?'. Nou, hier komen ze:
  • Een auto haalt ons in en wacht verderop op ons om 2 vers gekochte blikjes koude sinaasappelsap te geven. Hij zegt nog 'for you' en vertrekt meteen weer met de auto.
  • Als we ergens stoppen om een foto te maken, opent iemand z'n achterklep en geeft gebarend naar de hemel twee broodjes voor onderweg.
  • Tijdens het avondeten begint een stel een gesprek. Als de man hoort dat wij uit Nederland komen zegt hij 'your goverment enemy of Iran'. Wij staan even met de mond vol tanden, maar het gesprek gaat snel verder en 5 minuten later worden we uitgenodigd in hun huis en krijg ik een hoofddoek kado.
  • Een echtpaar helpt ons met het vinden van een hotel, het afdingen en het sjouwen van onze bagage. De volgende ochtend wordt er om 8 uur op onze hoteldeur geklopt. Het echtpaar komt vragen of het hotel bevallen is!

De beste tijd hebben we als we naar Tabriz gaan. Vroeger logeerden mijn broer en ik (Janneke) af en toe bij Ali, een kennis van mijn ouders afkomstig uit Iran. Wij waren haast verliefd op Ali. Hij kookte fantastisch Iraans voor ons, las ons voor het slapen perzische sprookjes voor of vertelde over zijn geboortestreek (over bergen en wolven). Vaak zo mooi en spannend, dat het nog lang duurde voor we in slaap vielen. Dat Maarten en ik nu fietsen door deze streek geeft een heel speciaal gevoel. We zijn van harte welkom bij de broer van Ali en zijn gezin in Tabriz en 2,5 dag lang worden we volledig in de watten gelegd. We bezoeken alle mooie sites in en rondom Tabriz, zoals de berg-huisjes te Khandovan, de enorme bazaar (waar ik hoofddoek nr. 3 koop) met veel tapijten en goud en het grote Elgoli park. We bezoeken alle familieleden van Ali in Tabriz, worden overal meer dan welkom geheten en dansen na het geweldige eten op perzisch tapijt. Ik word platgekuffeld en gekust door het 9-jarige dochtertje en Maarten wordt vaste danspartner van alle ooms (Maarten is een Azari omdat hij zo goed Azarbeidjanz kan dansen...). Mijn haren worden geknipt in de kapsalon onder het huis door de schoonzus van Ali, no men allowed! De hoofddoeken gaan hier af en wonderlijke kapsels en visages komen tevoorschijn onder luid gekakel en gelach. Met veel foto's en video-opnamen voor Ali en een lunchpakket verlaten we Tabriz voor onze tocht naar Teheran.

Het landschap wordt wat droger met grijs-rode rotsen. We passeren akkers en alle boeren zwaaien met hun thermosfles "cai!" (thee). De geparkeerde ezels naast de akkers beginnen vaak blij te balken als ze ons zien. Ze menen een soortgenoot te zien en daar zitten ze in dit geval niet ver naast. We passeren de Virgin bridge in de omgeving van Miyaneh, deze mooie brug was een belangrijke oversteek van de Zijderoute. We zien veel boomgaarden met noten, kleine dorpjes met lemen huisjes en hele mooie bloemen naast de rivierbedding. In de steden krijg ik soms applaus van andere gesluierde sisters of een toffe knipoog. De mannen roepen "mister, welcome to my city" naar Maarten of zelfs een "merci!". Zoals jullie kunnen lezen bevalt Iran ontzettend goed. De onderbouwing hiervan is hier boven beschreven ;-)

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Prachtig verslag weer. Met enige jaloezie lees ik jullie ervaringen. Bij het lezen over 'de warmte' van de Iraniers krijg ik hiemwee naar het boek 'Het huis van de moskee', dat zich in Iran afspeelt. Een grote aanrader voor iedereen die in de sfeer van jullie verhalen wil blijven en zich wil inleven in wat jullie daar meemaken en wat voor mensen jullie tegenkomen.

Blijf trappen!

Bart

Anoniem zei

hallo Maarten en Janneke, ik ben heel blij te zien dat jullie het zo naar je zin hebben. Fantastisch! Een geweldige ervaring is het en ik ben ook blij dat jullie de achterblijvers zo op de hoogte kunnen houden!

Fiets ze!

Volkert

Maarten, volgens mij ben je de 24e jarig, alvast gefeliciteerd!

Anoniem zei

Hallo Janneke en Maarten,

Ik lees veel mooie verhalen. Gelukkig lijkt tot nu toe jullie materieel ook goed te zijn. En dat terwijl ik deze week al 2 kettingen heb moeten repareren hier in Nederland en ik fiets nauwelijks.

Maarten, ook van mij een goede verjaardag gewenst.

En Janneke, die hoofddoeken staan je goed!

Groet en tot de volgende keer,
Coert

Anoniem zei

Beste Maarten en Janneke, ik ben natuurlijk erg jaloers op jullie omdat jullie in iran zijn, en ik er niet bij kan zijn. maar ik vind het geweldig dat jullie het daar zo leuk hebben. De volgende keer ga ik natuurlijk wel mee en dan zal ik jullie persoonlijk door heel iran vergezellen en de mooiste plekjes laten zien.
Wij ( ali en co) hebben erg van jullie verhaal genoten en hopen dat we binnekort weer een leuk verhaal kunnen lezen.
Wij wensen jullie nog een hele mooie reis toe, heel veel gezondheid en heel veel leuke ervaringen.

Tot in Nederland

Groetjes Ali&Co

Anoniem zei

Hallo fietsers,

Wat geweldig om te lezen! Er zijn zoveel mensen die vooroordelen hebben over de regio waar jullie nu zijn, maar ik vond het zelf ook helemaal geweldig daar: iedereen vriendelijk en schitterende landen om te zien. Ik ben benieuwd naar jullie verhalen voor de komende landen (want die staan nog op mijn lijstje met toekomstige bestemmingen). Veel succes en geniet er van!

Groeten,
Talitha

albert zei

Hoi Maarten en Janneke,
Ben pas sinds gisteren op de hoogte van je website. Wist wel dat je de wijde wereld in getrokken was. Wat een onderneming zeg! En wat een leuke verhalen en foto's. Vroeger vond je de voetbalkampen al zo gaaf, maar dit is andere koek. Ga jullie nu volgen. Blijf gezond.
Groetjes Albert.

Anoniem zei

Hi Maarten en Janneke!
Allereerst alsnog van harte gefeliciteerd Maarten!Apart om je verjaardag daar te vieren...Wat geweldig om jullie zo te volgen, ik kijk elke keer al weer uit naar het volgende verhaal. Mooi om te horen dat elk land zoveel moois te bieden heeft met zulke geweldige mensen.
Jaloers? Misschien toch wel een klein beetje....

Geniet ze!!

Lynda

Unknown zei

Hej Janneke!
Eindelijk je adres van je blog achterhaalt... Ziet er fantastisch uit wat jullie mee maken. De hoofddoekjes staan charmant!
Hier alles zn gangetje.

Groetjes! Mijke