zondag 11 mei 2008

Turkije 2

Turkije; wind, koude en sneeuw. Maar dan is er thee!

De laatste week in Turkije is behoorlijk anders dan de eerste drie weken van de reis. We gingen de bergen in en we weten nu waarom we al die warme kleding in de hitte van Syrie bergop hebben gesjouwd. Hagel en natte sneeuw zijn op ons neergedaald, of beter gezegd in ons gezicht geblazen. Maar dan zijn er altijd die enorm aardige mensen die ons in hun huis uitnodigen voor thee en eten. Zoals de twee heren die hier voor ons uit lopen bijvoorbeeld.


In hun huis werd de kachel gestookt en werden we volop verwend.
De man in het bruine pak is de imam van het dorp en de rest is trots op de gasten. Fantastisch. Na de bui zijn we lekker verder gereden.

Toch gaat niet alles vanzelf. Van Tatvan wilden we de boot nemen naar Van. De man van het hotel had het over een boot om 7u en eentje om 14h. De eerste was te vroeg dus de middagboot werd het. Daar aangekomen was de boot stuk. İemand zei dat hij om 17u zeker zou varen. Een tweede man wist het beter, tussen 19u en 21u. Hij raadde ons de ochtendboot aan van 8u (?). OK, wachten leek geen zin te hebben. Dan maar de volgende ochtend. Voor de zekerheid maar om 7u paraat in het haventje en daar ontbijten. De boot was nog niet klaar en bovendien was de trein er nog niet die mee moest. Om 9u zouden we varen. Uiteindelijk gingen we om 10.30u weg. Go with the flow. Mooi tochtje trouwens!

Daarna nog twee fietsdagen tot aan de laatste plaats voor de Iraanse grens. Door langzaam maar zeker te stijgen komen we tot 2644m. We slapen in Çaldiran, de koudste plaats van Turkije en ontmoeten een stel jonge leraren met wie we een gezellige avond hebben. Deze super aardıge mensen gaan de volgende dag ook naar Dogubayazit waar ze Janneke helpen aan een pak voor Iran.

In Dogubayazit nemen we een dagje vrij voor een echte touristendag. We laten ons de hele dag rondrijden van attractie naar attractıe. De mooiste is wel het Ishakpaşa Palace van een Ottomaanse heerser uit de 19de eeuw.

Verder zien we de plek waarvan men vermoedt dat de Ark van Noach er ligt. En gaan we van een ijsgrot (Ice Cave) naar een heerlijk warme spa met vulcanisch water.

Op naar Iran!
Turkije bedankt voor alle thee en gastvrijheid!

Over Iran zullen we wat langer doen gezien de grote afstanden. We rekenen op een dikke maand, mede afhankelijk van de snelheid van afhandeling van de visumformaliteiten in Teheran. De visa voor Tadjikistan, Kyrgyzstan en China moeten we daar op de kop tikken.



Iran 2155km

35 dagen

14 mei tot 17 juni







Turkmenistan 415km
7 dagen
18 juni tot 25 juni

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Maarten en Janneke,
Goede verhalen! Erg mooi om jullie tocht zo op de voet te kunnen volgen.
Wij zijn gisterenavond terugggekomen van een weekje Marokko. Eerste keer met de kleine meid op stap. Heerlijk gerelaxed in een poepiesjiek all-inclusive 5-sterrenhotel. Wonderbaarlijk goed bevallen!

Veel succes & plezier in Iran!

Groet,
3x Verhoeven

Anoniem zei

Volgende x een foto van Janneke in 'pak' graag!!!!!!!!!!
Super hoor,
groeten,
esther

Enne...werkt het supercompensatie effect??

Juul zei

Hoi maarten en Janneke,

wij fietsen op dit moment ook door iran, en zitten volgens mij valk bij jullie in de buurt. vinden jullie het leuk om te ontmoeten? we zitten nu in Tabriz, straks nmet de bus richting de kust, morgen in astara.

groetjes!

Julie en MArjolein
biketobeijing@gmail.com

Anoniem zei

Hallo Maarten en Janneke,
Geweldig om jullie avonturen en ervaringen te lezen. Samen met de prima foto's krijgen we een perfect beeld van jullie spannende reis. Wat een ervaring!

Nou veel voorspoed friends en ga zo door. Wij blijven jullie volgen.

Maria en Harry 17 juli 20.55 uur.