Iran 2

Zanjan heeft een aardige bazaar en twee karavanserais. Eentje daarvan in vervallen staat, maar de ander prachtig onderhouden en gerestaureerd. We vertoeven er een hele avond al thee drinkend, etend en pratend met studenten.

Van Zanjan naar Teheran fietsen we 350km door een wijde vallei. Zo nu en dan is het puur kilometers maken en opletten voor het langsrazende verkeer, maar als je het bijna hebt gehad gebeurt er wel weer iets bijzonders. Een historisch bouwwerk, een mooi stuk landschap of een reikende hand.

Zoals de man die voor ons stopt en vastbesloten is geld te geven. Na lang weigeren neem ik toch maar wat van hem aan; allebei blij! Bij sommige lunchstops langs de weg wisselen de weldoeners elkaar snel af en fietsen we verder met een gestegen i.p.v. een geslonken voorraad.

We komen dichterbij Teheran en de drukte neemt toe. In Karaj, zo'n 45km voor Teheran, maken we de laatste overnachting. Zoekend naar een hotel is niet leuk om in de hitte tussen het verkeer te manouvreren. Janneke heeft het even helemaal gezien en we besluiten de laatste 45km naar Teheran een taxi te charteren.

In Teheran hebben we een missie: visa regelen. Maar hier krijgen we tegenvallers te incasseren. China ligt momenteel heel moeilijk, men vraagt een gedetailleerd reisschema met hotelboekingen. Dat vraagt dus nog wat huiswerk. Tadjikistan heeft toch een Letter of Invitation nodig of je moet 10 dagen willen wachten. Kyrgyzstan wil het wel geven als we een week wachten of we moeten de driedubbele prijs betalen. Het enige waar we eigenlijk in geslaagd zijn is de aanvraag voor het transitvisum voor Turmenistan, dit kunnen we over twee weken ophalen in Mashad.

We besluiten Teheran snel te verlaten voor een tweedaagse side-trip naar Esfahan, de kunststad van Iran en een van de mooiste steden in de wereld. De fietsen blijven in het hotel in Teheran en we nemen de nachttrein op en neer voor minder dan 10 euro per persoon.

Esfahan beantwoordt volledig aan de verwachtingen. Hoewel het midden in de woestijn ligt is het er groen, aangenaam en vol prachtige parken. Omdat Esfahan zo'n 400 jaar geleden de hoofdstad van de Shah's was kent het vele paleizen, romantische bruggen over de rivier en indrukwekkende moskeeën. Ook heeft Esfahan na het Tienmenplein van Beijing het grootste plein ter wereld.

Rondom het plein wemelt het in de bazaar van de ambachtslieden en kunstenaars. Een smid, metaalbewerkers, glasblazers, miniatuurtekenaars, tapijthandelaren en bedrukkers van lakens in prachtige patronen. We kunnen het niet laten een paar souvenirs te kopen. Die gaan maar in een pakketje op weg naar huis!

Echt onder de indruk zijn we van de sfeer bij de bruggen in de avond, ze zijn wonderlijk verlicht. In de parken aan de rivierbeddingen zitten overal gezinnen of stelletjes genietend te picknicken. Met alleen thee en hapjes kun je een heel gezellige avond hebben!

Op het plein drinken we thee met uitzicht op twee moskeeën en grote toegangspoort. In het park van een paleis vinden we een theehuis en we nemen er nog eentje. Ook bij de brug is het fantastisch theedrinken en keuvelen met de Iraniërs. (Vervang nu overal in deze tekst "thee" voor "bier" en je kunt je voorstellen hoe het zou zijn. Die verwisseling zouden wij wel eens in werkelijkheid willen kunnen maken).

We zijn nu terug in Teheran en morgen springen we op de fiets. Eerst over de bergen heen naar de Kaspische zee en dan weer naar het oosten. Over een kleine twee weken staan we in Mashad, niet ver van de Turkmeense grens.