woensdag 23 juli 2008

Tadjikistan 2


De tijdmachine van professor Barabas.

Ooit wel eens in een tijdmachine hebben willen stappen? Volgens mij zijn wij per ongeluk in zo'n machine gestapt toen we de grens naar Tadjikistan overstaken. Er zijn hier meer bergen dan mensen. Slechts op de kleine plekjes tussen de bergen waar water stroomt, zijn huisjes te vinden. Van ver kun je het al zien aan de explosie van groen door sappig gras en enorme fruitbomen. Iedereen is hier boer, verbouwt zijn eigen eten en bakt zijn eigen brood. In zo'n klein dorpje zit een 4-jarig jochie als een koning te rijk op zijn ezel en fluit naar ons. Als we kijken steekt hij heel stoer zijn kleine duimpje naar ons op en sjokt verder. Een opaatje met een bos hout op zijn rug komt een praatje maken en stoort zich er totaal niet aan dat we slechts 5 woorden spreken. Met een lach en een hand op zijn hart zwaait hij ons weer uit.

We moeten Marco Polo z'n pad hier even 2 weken verlaten; hij reisde door Afghanistan, wij maar even niet. Wel fietsen we drie dagen lang langs de grens met Afghanistan, slechts gescheiden door een woeste rivier. We zwaaien wat af naar de Afghanen die in Osama pak met hun ezeltjes aan de overkant lopen. Hun pad is spectaculair met bomen en stenen tegen de rotsen gebouwd. Wij zouden er niet ongezekerd overheen durven, maar het levert ons 3 dagen lang een schitterend beeld op.

De weg is vaak ook een sprong terug in de tijd. Sommige stukken lijkt het meer op mountainbiken als we over de keien, zand en gaten stuiteren. De helmpjes komen goed van pas wanneer er flink wat stenen naar beneden donderen in ruiger terrein met aan weerszijden hoge rotsen. Door de bergen gaan onze batterijen steeds sneller leeg. Hierdoor kan het voorkomen dat we al hongerig om 10uur 's ochtends naar het eerste huis fietsen om eten te vragen. Dat kan altijd (voor zo'n 3 euro)! We zitten naast oma op het zitmeubel in de tuin met vers brood en yoghurt. Ondertussen worden er wat kinderen het veld ingestuurd zodat we daarna ook nog kunnen smullen van verse abrikozen, bramen, komkommer en kersen. Daarmee kunnen we wel weer een paar uur klimmen. Water kunnen we hier gewoon koel uit de bergriviertjes drinken, ongekend.


De tadjiken zijn een ontzettend relaxed en vriendelijk volk. Ze laten ons heerlijk onze gang gaan als we willen kamperen in hun boomgaard of picknicken tussen hun koeien. Zo komen we terecht op schitterende plekjes tussen de vallende abrikozen (en loeiende koeien) of bijvoorbeeld aan de oever van een kraakhelder meer waar we in kunnen zwemmen.Tadjikistan is tot nu toe fysiek het zwaarste deel, maar ook het mooiste deel van onze reis. Te bedenken dat we morgen pas de echte Pamir Highway betreden, kan het dan nog mooier......?!

13 opmerkingen:

Anoniem zei

Janneke en Maarten wat een schitterende reisbeschrijving, elke keer weer... de mooie en ook slechte tijden.

Anoniem zei

Hoi, wat een leuk verhaal weer! ik zit de Tour de France te kijken en bart en ik zeggen net tegen elkaar dat jullie zo die colletjes mee zouden pakken. Die slappe gasten fietsen zelfs zonder bepakking! haha.
Nieuwtje van deze kant: nieuw huis gekocht, oude smitse in woudrichem uit 1880...super....

Anoniem zei

ok bovenstaande bericht was van mij: esther Slotboom...

Anoniem zei

Ha luitjes, wederom een prachtig verhaal om te lezen...laat staan daadwerkelijk 'BELEVEN.' Vooral de gastvrijheid en vrijgevigheid van mensen die naar onze maatstaven nauwelijks iets hebben (maar wie zijn wij ..?)is mooi om te ervaren.
Ben wel benieuwd wat een Obama pakje is :-)

Be well, see ya soon,

Hans-klimmaat-Mera Peak

Anoniem zei

He Maarten en Janneke, wat mooi en leuk weer om te lezen, het blijft boeiend! Wat maken jullie wat mee zeg. Blijf genieten! (waarschijnlijk een overbodige opmerking:-))

Groetjes, Lynda

Anoniem zei

He Maarten en Janneke, wat mooi en leuk weer om te lezen, het blijft boeiend! Wat maken jullie wat mee zeg. Blijf genieten! (waarschijnlijk een overbodige opmerking:-))

Groetjes, Lynda

Unknown zei

Hoi Maarten en Janneke, ik blijf me verbazen met wat jullie mee maken. Ik ben net terug van m'n vakantie in Italie en heb er 4200km op zitten (met de auto dan wel) en heb genoten van jullie verslagen. Vooral volhouden maar dat hoef ik jullie niet te vertellen.
Wanneer komt het eerste boek uit? :-) Groetjes Bart Verweij

Anoniem zei

Hoi Maarten en Janneke,

Ik heb via Lynda jullie website gekregen, omdat wij (Peter en ik) vorig jaar zelf een vergelijkbare wereldfietsreis (12.000 km van Hongkong naar Eindhoven) gemaakt hebben. Jullie verhalen doen me elke keer weer wegdromen naar onze eigen ervaringen. Kan aan alle reacties alleen nog maar het volgende toevoegen: doe hetgeen waar je gelukkig van wordt en geniet er met volle teugen van!

Marij Ummels

Anoniem zei

Hi Maarten en Janneke, schitterend al die foto's en verhalen. Wat een gefiets, vind jullie wel bikkels hoor! Wel een super belevenis lijkt me al die verschillende culturen en mensen en toch ook weer zo gelijk. Nog een hele mooie reis gewenst. Ik moet nog een weekje werken en heb dan zwangerschapsverlof, 6 september moet de kleine smurf komen. Het geslacht is ook voor mij en Robert nog een vraag dus we laten ons verrassen. Het leven zal wel anders worden! Nou nog vele mooie momenten gewenst. Groetjes, Janneke Schutijser

Anoniem zei

Hallo fietsende helden,
Het blijft inderdaad boeiend om jullie reisverslag te lezen.

Ik ben nu al benieuwd naar jullie Pamir Highway verslag!

Groet - Coert

Anoniem zei

Hé Maarten!

Wat een fantastische reis! Ziet er echt geweldig uit!

Mijn trip heb ik ook volbracht in 11.23 uur.... Was echt ontzettend zwaar, maar we gaan er volgend jaar weer voor en dan minimaal zilver bij de Marmotte!

Heel veel plezier nog!
Gr. Pascal (van Philips)

Anoniem zei

Hallo Maarten en Janneke,
via, via hoorde ik van jullie website, geweldige reisbe-schrijving, ben weer even terug in China en Tibet. blijf jullie volgen. Geniet met volle teugen.
Anne-Marie van Zitteren

Anoniem zei

Hallo Maarten en Janneke,

Allereerst gefeliciteerd met het huwelijk van Dirk en Marja. Het was een geweldig (dans)feest. Wij vonden het wel heel mooi dat er bij de plechtigheid verbinding was met jullie, zodat jullie er vanuit de andere kant van de wereld toch bij waren. Ook van harte gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk. Fijne kerstdagen, en een gelukkig en gezond 2009. Wij hopen dat de laatste loodjes jullie nog veel moois zal brengen. Groetjes van Marian en Andre