zondag 31 augustus 2008

Xinjiang

Reizen als luie toerist

In China vieren we onze prestatie van afgelopen 4 maanden. Alles is hier verkrijgbaar en de eerste dagen besteden we dan ook vooral aan veel en lekker eten om weer op krachten te komen. We genieten al zappend en etend in bed van ons luxe hotel en van gewassen kleren. Het is nu tijdelijk even klaar met fietsen voor ons. Onze fietsen laten we achter in Urumqi, zodat we naar Peking kunnen voor de Spelen en op en neer naar Nederland voor de bruiloft van Jorrit en Nienke en de pensioenering van Maarten's ouders. Daarna zullen we starten met deel 2 van ons avontuur en weer per fiets verder reizen.

In de provincie waar we zijn, Xinjiang, zien we nog niet het China zoals bekend van alle plaatjes. Dit is het land van de Oeiguren en lijkt (gelukkig) nog ontzettend op centraal Aziƫ. Veel boerenland met zo nu en dan een grote moderne stad. We laten ons als 'luie toerist' vervoeren naar alle mooie plekken. Zo komen we terecht op de veemarkt van Kashgar, waar meer te beleven is dan in Artis. De hele ochtend komen karren aangereden met klein vee, klaar om verkocht te worden. Open vrachtwagens met reusachtige stieren en Oeiguren die achter ontsnapte geiten aan rennen. Er worden testritten met de ezels gemaakt, terwijl alle schapen op kleur worden opgesteld. Even verop kunnen we genieten van super verse kebab...
We gaan vervolgens naar Karakol, een schitterend blauw meer aan de voet van Mustag Ata (7400mtr). Hiervoor rijden we een aantal uren over de Karakorum Highway (richting Pakistan). De weg is prachtig, maar helaas is het uitzicht minder: door een storm in de nabij gelegen Taklimakan woestijn is de lucht al 3 dagen gevuld met fijn zand en lijkt het alsof er continu mist hangt. We genieten er niet minder om en maken een lange rit per paard om het meer. In de yurt waar we 's avonds slapen eten we watermeloen met de familie. Smakken hoort er hier bij en met de hele familie lijken we wel een klein orkestje. Voor we terug naar huis gaan, komt de yurt-eigenaar nog snel met een schaap aangelopen voor de chauffeur. De kofferbak gaat open en ook het schaap kan zeggen dat hij op de Karakorum is geweest, al waren het zijn allerlaatste uren.

De Taklimakan woestijn steken we over per trein. We belanden in de heetste stad van China; Turpan. Door de combinatie van hitte en water groeien er reusachtige druiven in deze oase. Veel straten zijn overdekt met druiven, een perfecte beschutting tegen de brandende zon. In Grape valley kunnen we heerlijk chillen onder de enorme druiventrossen, met een wijntje in de hand en een schaal druiven natuurlijk.

Na een paar dagen zonder fietskilometers beginnen we echter wat onrustig te worden en natuurlijk heeft Maarten alweer een plan klaar. In Urumqi laten we ons en de fietsen 120 km verderop afzetten bij het 'Heavenly lake'. De laatste 20 km omhoog doen we zelf, zonder bagage. Na een frisse duik in dit turquoise gletsjermeer dalen we per fiets af. Het wordt langzaam droger en droger tot we daadwerkelijk in de woestijn zijn. We fietsen tussen kamelen terwijl we de besneeuwde toppen nog kunnen zien! Op het gladde chinese asfalt kunnen we flink doortrappen en zo bereiken we uiteindelijk de moderne stad Urumqi weer, waar we heerlijk met vermoeide benen aankomen.

Vanuit Urumqi vliegen we naarPeking, waar ons de grootste cultuurshock tot nu toe wacht: het Holland Heineken House. Het is even inkomen tussen alle oranje shirts en lallende Nederlanders, maar we zijn het zelf nog niet verleerd. We zijn getuige van de gouden en zilveren roei-medailles en feesten mee met Alex en Erika op de tribune als de hockeydames door gaan naar
de finale. In het birdsnest genieten we van atletiek, het is schitterend om zoveel sport-emotie te kunnen zien.

Deel 1 van ons avontuur sluiten we af zoals we het in Beirut begonnen zijn; we worden in de watten gelegd door een collega van Maarten; Ernst en zijn vrouw Kim. Dit keer geen lokale lekkernijen, maar hollands brood met hagelslag en pindakaas, wat een genot!

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Maarten,
Ik volg nou al een hele tijd jullie avonturen. Man, wat ishet een goede beslissing geweest van jullie om dit te gaan doen. Dat neem je je hele leven mee. Blijf schrijven, want zo pikken wij er ook een stukje van mee. Geweldig.
Al die contrasten, de kleinste begdopjes en het grote Peking. Met al die chinese keuterboerjes en die lallende nederlanders...
Nou, nog veel plezier. Even een break in Nederland begrijp ik en dan weer verder. Zal wel vreemd zijn. Want wanneer heb je nou het gevoel weer thuis te zijn? Als je in Nederland bent of als je straks weer op je fiets zit?
Groetjes,
Jaap

Anoniem zei

Hoi Maarten,
Ik volg nou al een hele tijd jullie avonturen. Man, wat ishet een goede beslissing geweest van jullie om dit te gaan doen. Dat neem je je hele leven mee. Blijf schrijven, want zo pikken wij er ook een stukje van mee. Geweldig.
Al die contrasten, de kleinste begdopjes en het grote Peking. Met al die chinese keuterboerjes en die lallende nederlanders...
Nou, nog veel plezier. Even een break in Nederland begrijp ik en dan weer verder. Zal wel vreemd zijn. Want wanneer heb je nou het gevoel weer thuis te zijn? Als je in Nederland bent of als je straks weer op je fiets zit?
Groetjes,
Jaap

Anoniem zei

Jans...

Mooi verhaal hoor! geniet straks van deel 2... groeten aan de familie. en van harte met Jorrit!

Wanneer ben je dan echt weer in NL? Volgend jaar zeker pas?

Groeten uit Sao Paulo...

Ciao, Michiel
(molanus@gmail.com)

Anoniem zei

WAUW!!! Wat een gave verhalen en foto's! Heerlijk om met jullie mee te genieten en weer te zien dat er zoveel moois mogelijk is! Enjoy!

Anoniem zei

Ha Maarten en Jansie,

Wat een gaaf avontuur tot nu toe. Sms me even als jullie in het altijd gezelllige (??) Nederland zijn. Ben overigens erg benieuwd hoe het gaat bevallen dat je na zo'n LUXE break weer de fiets opgaat !! Schitterende foto's, prachtige verhalen voor al die 'andere luie-stoel-toeristen' :-)

Groetjes Hans-Mera

Anoniem zei

Indrukwekkende verhalen hoor! Erg mooi om te lezen.

Een klein berichtje vanuit Nederland... ik ben papa geworden! 26 augustus om precies te zijn. Ze heet Ella en woog bij geboorte 2150 gram. Beetje weinig dus heeft vijf dagen in het ziekenhuis gelegen.... pa Klinkers was haar arts dus dat was gelukkig vertrouwd!

Heel veel plezier verder!

Groet,


Jurgen, Sietske en Ella

Anoniem zei

hallo gekkies!!

Anoniem zei

Zoals jullie wellicht gelezen hebben ga ik mijn comeback maken; Ik wil me gaan focussen op de tour de France van 2009; kan ik deze winter met jullie meefietsen om weer in vorm te raken?

Groeten
Lance A.